Ernest Bryll
- A chociaż to był kamień wesoło siedli¶my
I jako chlebem spólnie dzielili¶my
Każdy trzymał go w dłoniach, rozgrzewał oddechem
Umiękczał słowem, smarował u¶miechem
Aż stał się cud - gdy w skale zapachniało zbożem
I granit ciało gor±ce otworzył.