Panteizm

Giosue Carducci

(Literacki Nobel 1906)

      Jam ci nie mówił, wszechwidzące słońce,
      Jam się nie zwierzał, czujne gwiazdy, wam:
      Imię jej, kwiecie, cudne, jaśniejące,
      kryję w swym łonie, bo chcę mieć je sam.

      A jednak znana już gwiazd całej straży,
      W noc cichą, ciemną, moja tajemnica,
      O niej, zachodząc, w łunach słońce gwarzy
      Z wschodzącą kulą srebrnego księżyca.

      Na jasnych równinach, w gęstwie niedostępnej
      Krzew każdy o niej, każdy mówi kwiat;
      Ptaki śpiewają: Poeto posępny,
      I na cię słodki sen miłości padł.

      Jam nic nie mówił; jednak boskim ruchem
      Jej drogie imię brzmi na ziemi, niebie;
      Wonnym akacyj sypiąc na mnie puchem,
      Szepce mi wszechświat: Ona kocha ciebie!


Strona główna