W twoje cudne oczy...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

      W twoje cudne, cudne, cudne oczy
      kiedy patrzę: wstrzymuje się słońce,
      i dziwuje im się kwiat na łące
      i czar idzie z niebieskich roztoczy
      w twoje cudne, cudne, cudne oczy.

      W twoje cudne, cudne, cudne oczy
      kiedy patrzę, chciałbym we łzę zaklęty
      po twej twarzy spłynąć, bogom wzięty,
      i twej piersi patrzeć się uroczej
      w twoje cudne, cudne, cudne oczy.


Strona główna