* * * (Ilu ludzi nasz świat uniesie...)

Adam Ziemianin


      Ilu ludzi nasz świat uniesie
      Aby wciąż jeszcze się kręcić
      Ilu trzeba dzisiaj poetów
      By choć wiersz pozostał w pamięci

      Jak nazwać co jeszcze nie nazwane
      I co jeszcze może czekać człowieka
      Jaką tajemnicę dźwiga każdy kamień
      Że nie wie o niej nawet rzeka

      Czy po to tutaj tylko jesteśmy
      By przed nocą bardziej się zmęczyć
      Czy liść z Twego wielkiego drzewa
      Jest zaledwie letnim kaprysem gałęzi

      Zostawiłeś nam ślady swych stóp
      Na nieba niebieskiej korze
      Tak mało ich i tak bardzo wiele
      Bo przecież Ty wszystko możesz

Nosi mnie, 1997

Strona główna