* * * (Cóż tobie imię moje...)

Aleksander Puszkin
      Cóż tobie imię moje powie?
      Umrze jak smutny poszum fali,
      Co plu¶nie w brzeg i zmilknie w dali,
      jak noc± głuch± dĽwięk w d±browie,

      Skre¶lone w twoim imonniku,
      Zostawi martwy ¶lad, podobny
      Do hieroglifów płyt nagrobnych
      W niezrozumiałym języku.

      Cóż po nim? Pamięć jego zgłuszy
      Wir wzruszeń nowych i burzliwych
      I już nie wskrzesi w twojej duszy
      Uczuć niewinnych, wspomnień tkliwych.

      Lecz gdy ci będzie smutno - wspomnij,
      Wymów je szeptem jak niczyje
      I powiedz: kto¶ pamięta o mnie,
      Jest w ¶wiecie serce, w którym żyję.

Strona główna