Juan Ramón Jiménez (1881-1958)
Poeta hiszpański, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1956.
Ostatnia podróż
Odejdę. Ptaki zostaną,
śpiewając;
zostanie mój ogród, z drzewem zielonym
i studnią białą.
Każdego popołudnia spokojny będzie błękit nieba;
i bić będą, tak jak dziś wieczór biją,
przykościelne dzwony.
Umrą ci, którzy mnie kochali;
miasto odnowi się każdego roku;
lecz w pewnym zakątku mojego kwietnego ogrodu
będzie się błąkał duch mój - pełen nostalgii.
Odejdę; będę sam: bez domu,
drzewa zielonego, studni białej,
nieba błękitnego i spokojnego.
I dalej będą śpiewały tu ptaki.
El viaje definitivo
Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando;
y se quedará mi huerto, con su verde árbol,
y con su pozo blanco.
Todas la tardes, el cielo será azul y plácido;
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.
Se morirán aquellos que me amaron;
y el pueblo se hará nuevo cada ano;
y en el rincón aquel de mi huerto florido y encalado.
mi espíritu errará, nostáljico
Y yo me iré; y estaré solo, sin hogar, sin árbol
verde, sin pozo blanco,
sin cielo azul y plácido
Y se quedarán los pájaros cantando.