Poniżej niezwykła historia młodego, żydowskiego pisarza z czeskiej Pragi (piszącego po niemiecku) oraz polskiej Żydówki z Pabianic. Franz Kafka przyszedł na świat 3 lipca 1883 roku w Pradze. Żył tylko 40 lat, ale pozostawił po sobie bogaty i ciekawy dorobek literacki. Dwojra Dymant (Dora Diamant) urodziła się 4 marca 1898 roku w Pabianicach, a zmarła 15 sierpnia 1952 roku w Londynie. Była kochanką Franza Kafki, a po śmierci pisarza przechowywała część jego dzieł dopóki nie zostały skonfiskowane przez gestapo w 1933 roku (było to 35 listów i około 20 notesów). Poszukiwania tych zaginionych dokumentów jak dotąd nie dały rezultatu...

Dlaczego ten wątek jest tak istotny? Kiedy Franz Kafka i jego partnerka Dora Diamant mieszkali w Berlinie, pisarz poznał podobno małą dziewczynkę, która zgubiła lalkę. Ponieważ była bardzo smutna z tego powodu, pisał listy do dziewczynki z perspektywy zagubionej lalki...

Poniższa historia została opowiedziana przez Dorę Diamant i zamieszczona przez Hansa-Gerda Kocha w książce "Kiedy Kafka przyszedł mnie poznać" (1995).

Franz Kafka (1883-1924), który nigdy nie ożenił się i nie miał dzieci, spacerował w wieku 40 lat po berlińskim parku Steglitz. Pewnego dnia spotkał w tym miejscu małą dziewczynę, która mocno płakała, ponieważ straciła ukochaną lalkę. Ona i Kafka na próżno szukali lalki. Kafka powiedział jej na końcu, żeby spotkała się z nim w parku następnego dnia i że razem ponownie poszukają zguby.

Nazajutrz, kiedy wciąż nie znaleźli lalki, Kafka dał dziewczynce list "napisany" przez lalkę: "Proszę nie płacz. Pojechałam na wycieczkę, aby zobaczyć świat. Napiszę do Ciebie o moich przygodach."

Tak rozpoczęła się historia, która trwała do końca życia Kafki.

Kiedy się spotykali Kafka czytał dziewczynce starannie skomponowane listy z przygodami i rozmowami z ukochaną lalką, które dziewczynka uznała za urocze. W końcu Kafka przeczytał jej list z historią, która sprowadziła lalkę z powrotem do Berlina, a potem dał jej kupioną lalkę.

"Ona wcale nie wygląda jak moja lalka" - powiedziała zawiedziona dziewczynka. Kafka podał jej wtedy kolejny list, w którym było napisane: "Moje podróże mnie zmieniły". Dziewczynka przytuliła nową lalkę i zaniosła ją do domu. Rok później Kafka zmarł.

Kilka lat później dorosła już dziewczyna znalazła w lalce włożoną kartkę papieru. Krótki, napisany przez Kafkę list brzmiał: "Wszystko, co kochasz, prawdopodobnie zostanie utracone, ale na końcu miłość powróci w inny sposób."

Mit 40 Jahren schlenderte Franz Kafka (1883-1924), der nie geheiratet und keine Kinder hatte, durch den Berliner Steglitz-Park, als er ein junges Mädchen traf, das sich die Augen ausweinte, weil es seine Lieblingspuppe verloren hatte. Sie und Kafka suchten erfolglos nach der Puppe. Kafka sagte ihr, sie solle ihn am nächsten Tag dort treffen und sie würden wieder suchen.

Am nächsten Tag, als sie die Puppe immer noch nicht gefunden hatten, gab Kafka dem Mädchen einen von der Puppe "geschriebenen" Brief, in dem stand: "Bitte nicht weinen. Ich bin auf eine Reise gegangen, um die Welt zu sehen. Ich werde dir von meinen Abenteuern schreiben."

So begann eine Geschichte, die bis zum Ende von Kafkas Leben weiterging.

Als sie sich trafen, las Kafka seine sorgfältig verfassten Briefe mit Abenteuern und Gesprächen über die geliebte Puppe vor, die das Mädchen bezaubernd fand. Schließlich las Kafka ihr einen Brief mit der Geschichte vor, die die Puppe nach Berlin zurückbrachte, und er schenkte ihr dann eine Puppe, die er gekauft hatte.

"Die sieht meiner Puppe überhaupt nicht ähnlich", sagte sie. Kafka übergab ihr einen weiteren Brief, in dem er erklärte: "Meine Reisen, sie haben mich verändert." Das Mädchen umarmte die neue Puppe und nahm sie mit nach Hause. Ein Jahr später starb Kafka.

Viele Jahre später fand das nun erwachsene Mädchen einen Brief in einer unbemerkten Spalte der Puppe. In dem winzigen, von Kafka unterschriebenen Brief stand: "Alles, was du liebst, geht wahrscheinlich verloren, aber am Ende wird die Liebe auf eine andere Art zurückkehren."

Próby odnalezienia dziewczynki z powyższego opowiadania podejmowano już w 1959 roku (m.in. poprzez lokalną gazetę w Steglitz, dzielnicy Berlina), ale do dzisiaj nie przyniosły one żadnego rezultatu. Podobnie jak wysiłki odszukania skonfiskowanych listów i notesów Franza Kafki. Zamieszczona w artykule ilustracja została narysowana przez Isabel Torner i pochodzi z 2016 roku.

Dające nadzieję słowa: "Wszystko, co kochasz, prawdopodobnie zostanie utracone, ale na końcu miłość powróci w inny sposób." zapisałem dzisiaj do moich ulubionych cytatów.

Miłych snów...