W serwisie "Listów z krainy snów..." często przedstawiam utwory znanych polskich i zagranicznych poetów i pisarzy. Dlatego dziś chciałbym napisać o poetce z małej wsi w powiecie krasnostawskim, która zadebiutowała wydanym przez siebie tomikiem poezji w wieku 54 lat.

Bronisława Fastowiec (1937-2014), z domu Chodun, urodziła się 20 sierpnia 1937 roku w Browarówce koło Siennicy Różanej, w powiecie krasnostawskim. Tam spędziła dzieciństwo. W 1955 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Jagiełły w Krasnymstawie. Po szkole średniej podjęła pracę w Domu Książki w tym samym mieście.

Po wyjściu za mąż w 1958 roku zamieszkała wraz z mężem Jerzym Fastowcem w Lublinie. Po kilku miesiącach młodzi małżonkowie przenieśli się do Mołodutyna, a po roku zamieszkali na stałe w Kamieniu. Wkrótce na świat przyszła córka Monika, a pięć lat później syn Jerzy-junior. Przez wiele lat, aż do emerytury, Bronisława Fastowiec wspierała męża w prowadzeniu działalności gospodarczej. Ciężka praca, zajęcia domowe i wychowywanie dzieci nie odebrały jej chęci poznawania świata i ludzi. Najlepszym sposobem były książki. Z nich czerpała rozległą wiedzę z zakresu sztuki, historii i literatury...

Dość późno odkryła w sobie talent poetycki. Nagromadzone przez lata emocje znalazły ujście w wierszach, które stały się nowym głosem jej duszy. W wieku 54 lat, własnym nakładem, wydała pierwszą poetycką książkę pod tytułem "Moim dzieciom". W 1997 roku otrzymała odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, a w 2004 roku została przyjęta do Związku Literatów Polskich. Była laureatką kilkudziesięciu poetyckich konkursów. W 2010 roku, za twórczość literacką, otrzymała chełmską Nagrodę im. Kazimierza Andrzeja Jaworskiego.

Powyższe informacje o Bronisławie Fastowiec znalazłem w miesięczniku "Kultura Chełmska" nr 2/2018, w artykule Waldemara Taurogińskiego "Poetka z Kamienia" (zauroczył mnie wiersz "A kiedy mnie już nie będzie" i postanowiłem dowiedzieć się więcej o jego Autorce...).