Jej portret

słowa: Jonasz Kofta, wyk. Bogusław Mec

      Naprawdę jaka jesteś
      Nie wie nikt
      Bo tego nie wiesz
      Nawet sama ty
      W tańczących wokół
      Ciemnych lustrach dni
      Rozbłyska twój
      Złoty śmiech
      Przerwany wpół
      Czuły gest
      W pamięci składam wciąż
      Pasjans z samych serc
       
        Naprawdę jaka jesteś
        Nie wie nikt
        To prawda nie potrzebna
        Wcale mi
        Gdy nie po drodze
        Będzie razem iść
        Uniosę twój
        Zapach snu
        Rysunek ust
        Barwę słów
        Nie dokończony
        Jasny portret twój


      Uniosę go
      Ocalę wszędzie
      Czy będziesz przy mnie
      Czy nie będziesz
      Talizman mój
      Z zamyśleń nagłych twych
      I rzęs
      Obdarowany
      Tobą miła
      Gdy powiesz do mnie kiedyś
      - Wybacz
      Przez życie pójdę
      Spoglądając wciąż wstecz


Strona główna