dziwnie czas jak przechera na drobne się rozmienia
miast rachować w skupieniu sekundy i godziny
to plącze zwodzi mataczy na opak los odmienia
misternie między nami snuje nić pajęczyny

przetyka delikatnie a to guzem milczenia
to znów niezrozumienia zaraźliwym grymasem
kilka skrzących się kropli w diamenty pozamieniał
mało było chwil szczęścia niechże się zjawią czasem

ranek jakiś nie taki zerka spoza chmur słońce
zda się wśród sznurów iskier zaledwie się przemyka
i szuka czy tych sieci zjawią się wreszcie końce
ze wschodem chciałby raźno powieki poodmykać