14 stycznia 2019 roku przy okazji uroczystości na gdańskim Długim Targu, poświęconych pamięci zamordowanego prezydenta tego miasta - Pawła Adamowicza, mogliśmy usłyszeć utwór "The Sound of Silence" w wykonaniu amerykańskiego zespołu metalowego Disturbed (założonego w 1994 roku w Chicago; wspomniana wersja ponad 50-letniego przeboju pochodzi z 2015 roku).

W oryginale piosenka "The Sound of Silence" to singel amerykańskiego duetu Simon & Garfunkel, który został wydany 1 września 1965 roku (prace nad przyszłym ponadczasowym klasykiem rozpoczęły się w 1963 roku po zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy'ego). Piosenkę "The Sound of Silence" możemy usłyszeć w wielu filmach, np. "Absolwencie" Mike'a Nicholsa z 1967 roku z niezapomnianą rolą Dustina Hoffmana...

Warto dzisiaj przypomnieć niezwykły tekst tego utworu, wciąż aktualny mimo upływu 54 lat...

Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
'Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of
a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one deared
Disturb the sound of silence.

"Fools" said I,"You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the signs said, The words of the prophets
are written on the subway walls
And tenement halls.
And whisper'd in the sounds of silence.

Witaj ciemności, stara przyjaciółko
Znów przyszedłem z tobą porozmawiać
Ponieważ jakaś wizja, zakradając się cicho
Zostawiła swe ziarna gdy spałem
I wizja, która została zasiana w mym umyśle
Wciąż pozostaje żywa
W dźwięku ciszy.

W niespokojnych snach szedłem sam
Wąskimi wybrukowanymi uliczkami
W blasku ulicznej lampy
Postawiłem kołnierz, aby schronić się przed zimnem i wilgocią
Kiedy moje oczy przeszył błysk neonowego światła
Które rozdarło noc
i dotknęło dźwięku ciszy

W tym nagim świetle ujrzałem
Dziesięć tysięcy ludzi, może więcej
Ludzi, którzy rozmawiali nie mówiąc
Ludzi, którzy słyszeli nie słuchając
Ludzi piszących pieśni, którymi nigdy nie podzielą się ze światem
I nikt nie ośmielił się
Zakłócić dźwięku ciszy.

"Głupcy", rzekłem, "Nic nie rozumiecie
Cisza rozrasta się jak nowotwór
Usłyszcie moje słowa, abym mógł was nauczać
Chwyćcie moje ręce, abym mógł was dosięgnąć"
Lecz moje słowa, jak ciche krople deszczu, opadały
I rozbrzmiewały echem
W studniach ciszy.