Kiedy człek ma wiele lat,
To inaczej widzi świat.
Nie dlań randki i zabawy.
Dominują inne sprawy.

Nie dla niego szczyty gór.
Już nie lata pośród chmur.
Już nie pływa, nie surfuje,
Bo się coraz słabszy czuje.

I pociągiem też nie sposób,
Taka to jest kolej losu.
A wycieczki? Mu nie w głowie,
Jeśli już, to pogotowiem.

Za to chodzi do apteki,
By kupować liczne leki.
Do lekarza czy lekarki,
Z moczem, krwią do pielęgniarki.

Zamiast sznapsa i kotleta
Obowiązkiem ścisła dieta.
Żeby Newton nie miał racji
Co do ziemskiej grawitacji.

Stuka laską w matkę-Ziemię.
Słabo śpi, lecz mocno drzemie.
Śniąc młodości swojej klęski,
Jak to pisał Boy-Żeleński.

Praca też już go nie kręci,
Bo ma dziury w swej pamięci.
Drapie się, gdy go zaswędzi.
Rzadko mówi, częściej zrzędzi.

Zakończenie jest dwojakie:
Jedno siakie, drugie takie.

Zakończenie pierwsze:
Na nic słynne Geriavity
Gdy organizm jest zużyty.

Tak się zwija życia młynek.
Może czas na odpoczynek?

Zakończenie drugie:
Lepsze są niż Geriavity,
Choć organizm jest zużyty,
Od przyjaciół Twych życzenia.

Ich melodia nastrój zmienia,
Że nadzieje w nich zawarte
W mig odwrócą losu kartę.

Twój organizm się odrodzi,
Będziesz czuć się jak ci młodzi.

A więc człeku - w górę uszy!
Oto czar jubileuszy.

Post scriptum
Jak się spełni, będzie nowy,
A jak nie - masz to z głowy.